Zilverbeslag op Schildpad, Buffelhoorn, Hout, Textiel en Leer

Gewoonlijk zijn djokjavoorwerpen geheel van zilver.

Bij bijvoorbeeld theepotten en kannen komt het voor dat de handvatten van buffelhoorn of van een tropische houtsoort zijn vervaardigd.

Buffelhoorn werd gebruikt omdat het goed te snijden is en volop aanwezig was. Ivoor treffen we nauwelijks aan.
Merkwaardigerwijs komt er in Indisch snijwerk wel soms rendierbot voor. Men ontdekte dat hier goed in te snijden was en sindsdien is het steeds uit Europa aangevoerd en vooral in Bali veel verwerkt.

Eierlepeltjes worden traditioneel van buffelhoorn gemaakt (omdat zilver de smaak beïnvloedt), net als rijstlepels, slacouverts en schaaltjes, alle beslagen met zilveren ornamenten.

Rijstlepels en slacouverts van hout met zilver bestaan ook.

De meeste kistjes met zilverbeslag zijn bureau-stukken: documentkisten, postzegeldoosjes, enz., voorzien van het traditionele houtsnijwerk van lotus en pauwen. Verder ook wel huishoudelijke zaken als dienbladen.

Van schildpad bestaan vele voorwerpen zoals pillendoosjes, sigarettenkokers, haarclips, kammen, knopen, brillenkokers, enz. Soms is celluloid met schildpad-"look" gebruikt, niet alleen (of juist niet) de laatste tijd.
De schildpaddoosjes, haarclips, kammen, enz. die tegenwoordig in grote hoeveelheden te koop worden aangeboden, zijn meestal splinternieuw. Ze zijn herkenbaar aan de slechtere kwaliteit van het doosje en ook het opgeplakte zilver is van mindere kwaliteit.

Dat het echt schilpad is zegt niets over de datering: hoewel zeeschildpad ook in Indonesië een beschermde diersoort is, worden er rond Bali nog volop gevangen (voor vlees en schild). Het schild wordt in Kotagede bewerkt en van zilver voorzien en ook verkocht in winkeltjes op Bali (met opschrift Bali) en in Djakarta.
Schildpad en buffelhoorn zijn natuurproducten die verouderen, zeker als ze bij niet-ideale omstandigheden bewaard worden. Oudere voorwerpen zijn wel te herkennen omdat ze kromgetrokken of gebarsten zijn.

Verder treffen we ook zilverbeslag aan op bijbels, boeken en leren voorwerpen zoals aktemappen en onderleggers.
Omdat het vakmanschap in leerbewerking van oudsher niet erg ontwikkeld is, treffen we nauwelijks leren voorwerpen met djokja aan. De ornamenten werden vaak los in een doosje verkocht en de koper kon deze zelf op zijn persoonlijke bezittingen laten aanbrengen, niet zelden nadat men in Nederland was teruggekeerd.