Hoeveel Djokjazilver zou er gemaakt zijn ?

Schatting
Er zijn nauwelijks gegevens terug te vinden over de productie van djokjazilver tussen 1930 en 1970. Men hield geen boekhouding bij van de hoeveelheid die werd gemaakt.

Om toch een schatting te kunnen maken van de totale djokja-productie in die tijd moeten we een beetje rekenen.

Als een zilversmid op een dag 100 gram zilver kan bewerken, komt dit bij een zesdaagse werkweek neer op een weekproductie van 600 gram, dus 30 kilogram per man per jaar.

Het is bekend dat er een grote variatie was in de hoeveelheid zilversmederijen die door de jaren heen tegelijk actief waren. We gaan uit van een gemiddeld aantal van 100 werkplaatsen.

Ook het aantal medewerkers per werkplaats loopt uiteen. Veel werkplaatsen hebben maar een paar medewerkers, maar er zijn een paar heel grote zilversmederijen en dat was in die tijd ook al het geval. Een gemiddelde van vijf werknemers per atelier lijkt hier een redelijke schatting.

500 zilversmeden kunnen zo dus 500 x 30 = 15.000 kilogram zilverwerk per jaar leveren.

Dit is niet zo onaannemelijk. Als we de jaarproductie in de huidige situatie vergelijken: de meest recente cijfers (van enige jaren geleden) vermelden dat de jaarproductie van zilverwerk in Kotagede 30.000 kilogram bedraagt.

In de veertig jaar tussen 1930 en 1970 is dus (als we laag schatten) zo’n 600.000 kilogram djokja geproduceerd.

En omdat we denken dat er nog niet veel verloren is gegaan, zullen er nog tot in lengte van dagen steeds weer voorwerpen tevoorschijn komen.

Beleggen en speculeren
Gezien de omvang van de voorraad is het uitgesloten dat iemand al het djokja of een substantieel deel hiervan in bezit zou kunnen krijgen, als men dat al zou willen nastreven. We zouden analoog hieraan lering kunnen trekken uit de zilverspeculatie door de gebroeders William Herbert Hunt en Nelson Bunker Hunt.

In 1948 was de familie Hunt nummer één op de Forbes-lijst van rijkste mensen ter wereld.
Van de kinderen werden vooral Herbert en Bunker actief en succesvol in de olie-bedrijven. Broer Lamar Hunt werd bekend in de tenniswereld.

Herbert en Bunker bouwden daarnaast langzaam een grote positie op in zilver. Ze wilden al het zilver in de wereld opkopen en daarmee de enige leverancier worden. Zo kwamen ze in bezit van de helft van al het zilver dat in de wereld voor verkoop beschikbaar was.
Toen ook zelfs zij uiteindelijk niet over voldoende middelen bleken te bezitten om dit vol te houden, stortte de zilverprijs in en smolt hun vermogen tussen augustus 1979 en maart 1980 geheel weg, zodat zij sindsdien van geleend geld leven (leerzaam boek: Silver Bulls – The Great Silver Boom and Bust, Paul Sarnoff, Arlington House Publishers, Westport Connecticut 1980, 199 pp. Engelse taal, ISBN 0-87000-480-8).